واقعیت‌های زندگی - حسین رونقی

دادستانی برای ضبط و توقیف و اجرای وثیقه یک میلیارد و چهارصد میلیون تومانی اقدام کرده و سند خانه پدری وسند یکی از دوستان و همسایه ها جز این وثیقه ها است.

ناراحتی من و خانواده دوچندان از این است که بر اساس قانون جدید من چهار سال دیگر حبس دارم و از نظر قانونی می توانند چهارصد میلیون تومان وثیقه (هر سال صد میلیون) را ضبط کنند اما برای آزار بیشتر ما همه وثیقه ها (که ارزش واقعی آنها بیش از سه میلیارد تومان است)  را می خواهند ضبط و مصادره کنند.

از آن هم که بگذریم و فرض را بر مجرم بودن من بگذاریم و بر اساس قانون مجازات اسلامی و قانون جرایم رایانه ای در مورد من حکم عادلانه داده شود حداکثر چهار سال حکم می گرفتم نه پانزده سال؛ که دو سال هم اضافه تر در زندان بوده ام که ارمغان این سالها چیزی جز از بین رفتن سلامتی و زندگی من نبوده است.

از آنها هم بگذریم راههای قانونی زیادی وجود دارد من را به زندان بازنگردانند اما پس از گذشت شش سال بنا بر آزار بیشتر من و خانواده و اطرافیانم است.آزادی مشروط و ... اصلا بیماری من هم به کنار که اخیرا دادستانی پس از پنج سال بیماری می گوید پزشکی قانونی اعلام کرده تو سالم هستی. از طرف دیگر سپاه می گوید ما کاری نداریم دادستانی هم می گوید ما کاری نداریم این وسط مشکل چیست من نمی دانم!؟

با دادستانی تماس گرفتم گفتم من بدلیل اینکه به برخوردهای غیرقانونی اعتراض دارم خودم به زندان باز نمی گردم اما شما می توانید مرا بازداشت کنید و مطمئن باشید من اهل فرار یا خارج شدن از ایران نیستم واگر تماس بگیرید من در مقابل دادستانی، زندان یا در خانه پدری حاضر خواهم شد تا شما مرا بازداشت کنید اما عواقب هر اتفاقی برای من با این وضعیت جسمی و خانواده ام بر عهده قوه قضاییه و اطلاعات سپاه خواهد بود.

موضوع برگشت به زندان و تحمل باقیمانده حبس نیست موضوع بحث بی قانونی و بی عدالتی با توجه به همین قوانین جاری جمهوری اسلامی ایران در کشور است که کسی به همین قوانین هم عمل نمی کند. من این بار تا پای جانم و مرگ بر سر این موضوع که حق من این نیست خواهم ایستاد.

The issue is injustice and lawlessness.

The Prosecutor’s office has ordered the 1.4-billion toman bail with our home along with the homes of friends and neighbors as collateral, to be seized.

What is adding further distress to my family and me is that according to the new laws, I have 4 more years of prison time therefore they can legally seize 400 mllion tomans (100 million per year) but in order to add torment, they intend to confiscate all the collateral properties which are worth more than 3 billion tomans.

Aside from all this, even assuming that I am guilty of the charges against me, if my sentencing had been made according to the Islamic Penal Code and the cyber crimes laws, I would have received 4 years maximum not 15 years in prison. So I have already spent 2 years more than what I should have in prison wasting my life and leading to my health problems.

On the other hand, there are many legal means by which sending me back to prison can be avoided. Yet for six years my family and those around me have been subjected to hardship stemming from my imprisonment and probation. Even putting aside my health issues - which after five years the Prosecutor claims don’t exist according to the legal coroner’s office and that I am healthy - I don’t understand what the issue is when the Prosecutor’s office and IRGC units say this is not their concern?

I got in touch with the Prosecutor’s office and told them that because I object to their illegal actions I will not present myself to prison but they can come and arrest me. I assured them that I have no intention to run away or leave Iran and if they contact me I will present myself in front of the Prosecutor’s office or my father’s home where they can arrest me. However the consequences of whatever may happen to me in my poor physical condition or to my family will rest on the shoulders of the judiciary and IRGC Intelligence unit.

Going back to prison and tolerating more time behind bars is not the point. The issue is the lawlessness and injustice that is happening in the Islamic Republic because they do not adhere to their own laws.

This time I will stand until my death in opposition to these circumstances that I do not deserve.

ادامه نوشته ... »