جناب آقای آیت الله لاریجانی، ریاست محترم قوه قضاییه
وَإِذَا حَکَمْتُم بَیْنَ النَّاسِ أَن تَحْکُمُواْ بِالْعَدْلِ
چون میان مردم داورى می کنید، به عدالت داورى کنید/ سوره النساء آیه ۵۸
با سلام و عرض ادب
باری دیگر شاهد بودیم که حادثه‌ای ناگوار ایران را در اندوه فرو برد، حادثه‌ای که جان صد‌ها هم میهن ما را گرفت، هزاران نفر را بی‌خانمان کرد آن هم بخاطر عدم آینده نگری و بی‌تدبیری مسولان مربوطه بوده است که چنین فجایایی هرچند سال یکبار تکرار می‌شود چنانچه آیت الله خمینی در این رابطه عنوان کرده‌اند که: “البته یک گله‌هایی هست از این هایی که می‌خواهند مسائل را اجرا کنند در {مناطق زلزله زده}، آنجا‌ها خیلی ازشان شکایت است به اینکه کار صحیح نمی‌کنند، بد عمل می‌کنند، به مردم تعدی می‌کنند.”
و ما امروز شاهد کم کاری مسولان و تعدی نهاد‌های امنیتی و انتظامی به امدادگران هستیم. همانگونه که پیش از این در نامه‌ای خطاب به آیت الله خامنه‌ای عنوان کردم برخورد بی‌رحمانه و غیر انسانی برخی از نهاد‌های اطلاعاتی، امنیتی، انتظامی با مردم روز به روز لجام گسیخته‌تر می‌شود نه مرزی می‌شناسد و نه حریمی. با این حال ایرانیان که در تمام دوران تاریخ هم نوع دوستی و انسانیت شان را به حاکمان و… ثابت کرده‌اند این دفعه نیز همه بر اساس وظیفهٔ انسانی و ملی به یاری مردم مصیبت زده و زلزله زدهٔ آذربایجان شتافتند و ما نیز کنار آن‌ها. باور داشتیم که روزگار مرگ انسانیت نیست.
ریاست محترم قوه قضاییه
ما بر اساس وظیفه انسانی در بد‌ترین شرایطی که مردم زلزله زده پشت سر می‌گذاشتند برای کمک و امداد به مناطق زلزله زده شتافتیم تا بتوانیم همدردی کنیم با آنان که عزیزانشان را از دست داده بودند، تا بتوانیم مرهمی باشیم بر زخم‌های آنان. ما راضی نشدیم همانگونه که آیت الله خمینی گفته بودند “راضى نشوید که شما و اطفال عزیزتان در آسایش باشند و خواهران و برادران و عزیزان آنان در رنج تَعَب. بدانید که این حوادث دردناک جنبه آزمایش و امتحان نیز دارد. همان طور که در زلزله قبل با آن همت بزرگ انسانى آن چنان به کمک شتافتید که در مدت کوتاهى زاید بر احتیاجات اولیه اسباب رفاه آنان را فراهم کردید؛ امید است در این ایام هم- که سرما بیشتر است- همان طور عمل کنید.”
فرا‌تر از آن ما از نزدیک شاهد بودیم چگونه مردم زلزله زده از سرما شب‌ها می‌کشند و رنج آن‌ها را با همه وجود حس کردیم که بسیاری از مسئولان آن هنگام در آسایش بودند و فارغ از فکر مردم مصیبت دیده ارسباران به گفتهٔ آیت الله خمینی چنین مسئولی “برای اغفال مردم تظاهر به دلسوزی برای زلزله زدگان می‌کند که به هیچ وجه در محیطی که زلزله خیز است هیچ اقدامی برای حفظ جان مردم محروم از او صورت نگرفته است” و اما بیش از هر مسئله‌ای در حال حاضر، بی‌پناهی مردم زلزله زده در سرما، دل هر انسانی را به درد می‌آورد که نتیجهٔ بی‌کفایتی و وعده‌های دروغین مسئولان است. مردم زلزله زده پناهگاه‌شان هنوز آوار خانه‌هایشان است. کودکان و زنان مصیبت دیده هنوز از درد و رنج تغذیه می‌کنند.
جناب آقای لاریجانی
اساسا حقوق انسانی را باید با اجرای قانون حمایت کرد که اگر این گونه باشد هیچ انسانی به اعتراض بر ضد ظلم و بی‌عدالتی مجبور نمی‌شود. ما امدادگران بازداشت شده برخلاف اصل ۲۳ قانون اساسی تفتیش عقاید شدیم و برخلاف اصل ۳۲ قانون اساسی بدون حکم و با ضرب و شتم شدید بازداشت و بدون تفهیم اتهام روزهای بسیاری را در بازداشتگاه امنیتی اداره اطلاعات تبریز به سر بردیم.
بر اساس اصل ۳۷ قانون اساسی بدون هیچ مدرک و اتهامی مجرم خطاب شدیم. برخلاف اصل ۳۸ قانون اساسی برای اقرار به کارهای نکرده تحت فشار قرار گرفتیم که چنین اقرار‌هایی فاقد ارزش و اعتبار است. برخلاف اصل ۳۹ هتک حرمت و حیثیت شدیم و توهین‌های بسیاری به ما عقایدمان و خانواده‌هایمان شد. و این‌ها جزیی از جفا‌های صورت گرفته در حق انسان هایی ست که ندایی جز ندای انسانیت سر ندادند و کاری جز کمک و امداد نکردند اما به ناحق بازداشت و زندانی شدند. جنابعالی نباید در مقابل این بی‌عدالتی‌ها بی‌تفاوت باشید. مگر نه این است که خداوند از علما پیمان گرفته است که در برابر ظلم و ستم ستمگران ساکت آرام نمانند؟؟
ریاست محترم قوه قضاییه
همانگونه که امام علی فرموده است “این راه و رسم دادگری نیست که سرنوشت داوری به گمانه زنی سپرده شود” ما جمعی از ایرانیان بودیم که فارغ از هر کیش و آیین و عقیده‌ای برای کمک به مردم زلزله زده، تمام سختی‌ها را به جان خریدیم. جرم ما انسانیت بود و دیدیم که چگونه عده‌ای قانون شکن و قانون گریز عدالت را به زنجیر کشیدند و انسانیت را کشتند.
من از حضرتعالی درخواست دارم مامورانی را که ما امدادگران را ضرب و شتم کردند، قضاتی را که ناعادلانه و به نادرستی قضاوت کردند و آنانی را که سعی کردند کمک‌های امدادگران را وارونه جلوه دهند، به میز محاکمه‌ای بکشانید که در آن اندکی از عدل علی جاری باشد. عدلی که از ظلم و حق کشی بیزار است و از انسانیت پشتیبانی می‌کند. من اعتقاد دارم که کار ما انسانی و درست بوده و همچنان از کمک به مردم دفاع می‌کنم و حاضرم در این راه از جان خود نیز بگذرم و مطمئنا در قبال ظلمی که بر امدادگران رفته سکوت نخواهم کرد تا دادرسی عادل از حق ما دفاع کند.
امیدوارم مسئولان قضایی با قدردانی از این امدادگران، رنج‌هایی را که به ناحق بر آنان و خانواده‌هایشان تحمیل شده است را تسکین دهند و جوانه سبز انسانیت و هم نوع دوستی را آبیاری کنند و همانگونه که خداوند در قرآن فرموده: نگذارید حق به باطل آمیخته شود و حقیقت پنهان بماند.
ما کار می‌کنیم.
با سینه‌های پر شده از شوق زیستن.
با چهره‌های شاداب چون باغ نسترن،
با دیدگان سرشار، از دوست داشتن!
ما عشق می‌فشانیم،
چون دانه در زمین.
همراه مردمانیم
از بند رستگانیم
آزاد، نیک بخت!!
جهان بیمار و رنجور است
دو روزی را که بر بالین این بیمار باید زیست
اگر دردی ز جانش بر نداریم ناجوانمردی ست
پس چرا ما نتوانیم که این سان باشیم؟
به خود آییم و بخواهیم که
انسان باشیم…
با سپاس و احترام
سیدحسین رونقی ملکی
دوشنبه, ۱۷ مهر, ۱۳۹۱
بند ۳۵۰
زندان اوین
وَإِذَا حَکَمْتُم بَیْنَ النَّاسِ أَن تَحْکُمُواْ بِالْعَدْلِ
چون میان مردم داورى می کنید، به عدالت داورى کنید/ سوره النساء آیه ۵۸
با سلام و عرض ادب
باری دیگر شاهد بودیم که حادثه‌ای ناگوار ایران را در اندوه فرو برد، حادثه‌ای که جان صد‌ها هم میهن ما را گرفت، هزاران نفر را بی‌خانمان کرد آن هم بخاطر عدم آینده نگری و بی‌تدبیری مسولان مربوطه بوده است که چنین فجایایی هرچند سال یکبار تکرار می‌شود چنانچه آیت الله خمینی در این رابطه عنوان کرده‌اند که: “البته یک گله‌هایی هست از این هایی که می‌خواهند مسائل را اجرا کنند در {مناطق زلزله زده}، آنجا‌ها خیلی ازشان شکایت است به اینکه کار صحیح نمی‌کنند، بد عمل می‌کنند، به مردم تعدی می‌کنند.”
و ما امروز شاهد کم کاری مسولان و تعدی نهاد‌های امنیتی و انتظامی به امدادگران هستیم. همانگونه که پیش از این در نامه‌ای خطاب به آیت الله خامنه‌ای عنوان کردم برخورد بی‌رحمانه و غیر انسانی برخی از نهاد‌های اطلاعاتی، امنیتی، انتظامی با مردم روز به روز لجام گسیخته‌تر می‌شود نه مرزی می‌شناسد و نه حریمی. با این حال ایرانیان که در تمام دوران تاریخ هم نوع دوستی و انسانیت شان را به حاکمان و… ثابت کرده‌اند این دفعه نیز همه بر اساس وظیفهٔ انسانی و ملی به یاری مردم مصیبت زده و زلزله زدهٔ آذربایجان شتافتند و ما نیز کنار آن‌ها. باور داشتیم که روزگار مرگ انسانیت نیست.
ریاست محترم قوه قضاییه
ما بر اساس وظیفه انسانی در بد‌ترین شرایطی که مردم زلزله زده پشت سر می‌گذاشتند برای کمک و امداد به مناطق زلزله زده شتافتیم تا بتوانیم همدردی کنیم با آنان که عزیزانشان را از دست داده بودند، تا بتوانیم مرهمی باشیم بر زخم‌های آنان. ما راضی نشدیم همانگونه که آیت الله خمینی گفته بودند “راضى نشوید که شما و اطفال عزیزتان در آسایش باشند و خواهران و برادران و عزیزان آنان در رنج تَعَب. بدانید که این حوادث دردناک جنبه آزمایش و امتحان نیز دارد. همان طور که در زلزله قبل با آن همت بزرگ انسانى آن چنان به کمک شتافتید که در مدت کوتاهى زاید بر احتیاجات اولیه اسباب رفاه آنان را فراهم کردید؛ امید است در این ایام هم- که سرما بیشتر است- همان طور عمل کنید.”
فرا‌تر از آن ما از نزدیک شاهد بودیم چگونه مردم زلزله زده از سرما شب‌ها می‌کشند و رنج آن‌ها را با همه وجود حس کردیم که بسیاری از مسئولان آن هنگام در آسایش بودند و فارغ از فکر مردم مصیبت دیده ارسباران به گفتهٔ آیت الله خمینی چنین مسئولی “برای اغفال مردم تظاهر به دلسوزی برای زلزله زدگان می‌کند که به هیچ وجه در محیطی که زلزله خیز است هیچ اقدامی برای حفظ جان مردم محروم از او صورت نگرفته است” و اما بیش از هر مسئله‌ای در حال حاضر، بی‌پناهی مردم زلزله زده در سرما، دل هر انسانی را به درد می‌آورد که نتیجهٔ بی‌کفایتی و وعده‌های دروغین مسئولان است. مردم زلزله زده پناهگاه‌شان هنوز آوار خانه‌هایشان است. کودکان و زنان مصیبت دیده هنوز از درد و رنج تغذیه می‌کنند.
جناب آقای لاریجانی
اساسا حقوق انسانی را باید با اجرای قانون حمایت کرد که اگر این گونه باشد هیچ انسانی به اعتراض بر ضد ظلم و بی‌عدالتی مجبور نمی‌شود. ما امدادگران بازداشت شده برخلاف اصل ۲۳ قانون اساسی تفتیش عقاید شدیم و برخلاف اصل ۳۲ قانون اساسی بدون حکم و با ضرب و شتم شدید بازداشت و بدون تفهیم اتهام روزهای بسیاری را در بازداشتگاه امنیتی اداره اطلاعات تبریز به سر بردیم.
بر اساس اصل ۳۷ قانون اساسی بدون هیچ مدرک و اتهامی مجرم خطاب شدیم. برخلاف اصل ۳۸ قانون اساسی برای اقرار به کارهای نکرده تحت فشار قرار گرفتیم که چنین اقرار‌هایی فاقد ارزش و اعتبار است. برخلاف اصل ۳۹ هتک حرمت و حیثیت شدیم و توهین‌های بسیاری به ما عقایدمان و خانواده‌هایمان شد. و این‌ها جزیی از جفا‌های صورت گرفته در حق انسان هایی ست که ندایی جز ندای انسانیت سر ندادند و کاری جز کمک و امداد نکردند اما به ناحق بازداشت و زندانی شدند. جنابعالی نباید در مقابل این بی‌عدالتی‌ها بی‌تفاوت باشید. مگر نه این است که خداوند از علما پیمان گرفته است که در برابر ظلم و ستم ستمگران ساکت آرام نمانند؟؟
ریاست محترم قوه قضاییه
همانگونه که امام علی فرموده است “این راه و رسم دادگری نیست که سرنوشت داوری به گمانه زنی سپرده شود” ما جمعی از ایرانیان بودیم که فارغ از هر کیش و آیین و عقیده‌ای برای کمک به مردم زلزله زده، تمام سختی‌ها را به جان خریدیم. جرم ما انسانیت بود و دیدیم که چگونه عده‌ای قانون شکن و قانون گریز عدالت را به زنجیر کشیدند و انسانیت را کشتند.
من از حضرتعالی درخواست دارم مامورانی را که ما امدادگران را ضرب و شتم کردند، قضاتی را که ناعادلانه و به نادرستی قضاوت کردند و آنانی را که سعی کردند کمک‌های امدادگران را وارونه جلوه دهند، به میز محاکمه‌ای بکشانید که در آن اندکی از عدل علی جاری باشد. عدلی که از ظلم و حق کشی بیزار است و از انسانیت پشتیبانی می‌کند. من اعتقاد دارم که کار ما انسانی و درست بوده و همچنان از کمک به مردم دفاع می‌کنم و حاضرم در این راه از جان خود نیز بگذرم و مطمئنا در قبال ظلمی که بر امدادگران رفته سکوت نخواهم کرد تا دادرسی عادل از حق ما دفاع کند.
امیدوارم مسئولان قضایی با قدردانی از این امدادگران، رنج‌هایی را که به ناحق بر آنان و خانواده‌هایشان تحمیل شده است را تسکین دهند و جوانه سبز انسانیت و هم نوع دوستی را آبیاری کنند و همانگونه که خداوند در قرآن فرموده: نگذارید حق به باطل آمیخته شود و حقیقت پنهان بماند.
ما کار می‌کنیم.
با سینه‌های پر شده از شوق زیستن.
با چهره‌های شاداب چون باغ نسترن،
با دیدگان سرشار، از دوست داشتن!
ما عشق می‌فشانیم،
چون دانه در زمین.
همراه مردمانیم
از بند رستگانیم
آزاد، نیک بخت!!
جهان بیمار و رنجور است
دو روزی را که بر بالین این بیمار باید زیست
اگر دردی ز جانش بر نداریم ناجوانمردی ست
پس چرا ما نتوانیم که این سان باشیم؟
به خود آییم و بخواهیم که
انسان باشیم…
با سپاس و احترام
سیدحسین رونقی ملکی
دوشنبه, ۱۷ مهر, ۱۳۹۱
بند ۳۵۰
زندان اوین
.JPG)
