ادیب برومند؛ نگذاشتند او آموزگار نسلی برای آینده باشد

#ادیب_برومند از نسلی بود که شاید هرگز تکرار نشوند از نسل انسان های متعهد به اصولی که بر پایه آزادگی، درستی، صلح و فرهنگ و هنر و ادب بنا شده بود. از رفتن او ناراحتم چرا که نگذاشتند او آموزگار نسلی برای آینده باشد نسلی که بتواند کشور و آینده را بسازند و برای پیشرفت و صلح گام بردارند.

مردم فراموش کاری هستیم، به همین دلیل است که هیچ وقت گذشته و تاریخ، چراغ راه آینده مان نبوده است. وقتی در این کشور قدر انسان های درست و نیک اندیشی چون #ادیب_برومند را پاس نمی داریم انتظار بیجایی است که تاریخ را فراموش نکنیم و از آن عبرت بگیریم.

بعد از ماها در #زندان_انفرادی گاهی اوقات #روزنامه_اطلاعات می دادند و از اینکه مطالب و اشعار ادیب برومند را آنجا می خواندم قوت قلب می گرفتم و به روزهای خوب و روشن امیدوارم می شدم. به گفته بسیاری از بزرگان او یکی از بزرگان شعر و ادب پارسی بود. مرگ همیشه نابهنگام و تلخ است برای هر انسانی با هر سن و سالی؛ و مرگ بزرگانی چون #عبدالعلی_ادیب_برومند و #علی_معلم تلخ تر.

ادیب برومند از یاران #محمدمصدق و از موسسان جبهه ملی دوم بود. او تسلط چشمگیر بر نظم و نثر فارسی (و تا حدی ادبیات عرب و فرانسه) داشت، ولی در بیشتر هنرهای ایرانی نیز فردی نامور و کارشناس بود. از جمله رشته‌های مختلف نقاشی و نگارگری و شاخه‌های مرتبط با آن.

توصیه می‌کنم این گفت‌وگو با او را بخوانید، که در باره‌ی هنر کتاب‌آرایی ایرانی است ولی گفتنی‌های عجیب تاریخی بسیار دارد:

http://www.adibboroumand.com/%D9%87%D9%86%D8%B1-%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8%E2%80%8C%D8%A2%D8%B1%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86%DB%8C/

لینک و متن انتهایی برگرفته از #خوابگرد