فرزندان عصر جدید - برای رفیق و هم رزمم

رفیق و هم رزم کسی هست که واقعا باید ارزش این کلمات رو داشته باشه و بتونه اون رو حفظ کنه ، خیلی کمه ، اما من کسی رو دارم که فراتر از یک رفیق و هم رزم بوده و هست ، امروز سالگرد مادر عزیز این برادر عزیزم بود و دل من هم همانند دل این عزیزم گرفته بود ، امیدوارم که سالهای سال برای رسیدن به آرمان هایش که آنها را می پرستم زنده باشد و در کنار ما بایستد و با مشکلان و موانع زندگی مقابله کند ، شعر زیر رو برای این رفیقم می نویسم :


ما ، فرزندان این عصر جدید
باید از تکیه به بزرگان خود
دست برداریم …
با مشت های گره کرده ، به مبارزه برخیرزیم
پیروزی را بدست آوریم
و زندگی نوی را – بر پایه آزادی –
بنا بسازیم …

ما ، فرزندان این عصر جدید
که از این سرزمین یکسره جنون و شهوت و یورش و شورش
تغذیه کرده ایم
و بار این همه استثمار را بدوش کشیده ایم
زیر ضربه های تازیانه بندگی و بیداد
به خفقان خود ، در قفس های نفس گیر
پایان خواهیم داد …

ما ، فرزندان این عصر جدید
که برادر وار
در گهواره ناله های شبهای ظلمت بار
دیده بجهان گشوده ایم
رهروان مسیری هستیم که حقانیت آن
بالاتر و والاتر از قوانین بزرگتران ما است
قوانینی که تاکنون – برده وارد –
مطیعشان بوده ایم ...
در این دنیای به خون آغشته مسابقه ها
پیروزی به خیل رنجبران تعلق دارد
پیروزی سرشار از غیرت و قدرت
که آزادفکر کردن و آزاد احساس کردن را
در بردارد ...

( جوانی ) پدیده ای است همه جسارت و توانائی و آزادگی
پدیده ای که دیگر نمی توان تحت سلطه بندگی و بردگی
ادامه دهد زندگی خود را ...
برای فرزندان این عصر که زادگاهشان این خاک است
دیگر ، حساب ناله ها و اشک ها ،
یک بار – برای همیشه – پاک است ...

ما فرزندان این عصر جدید
عزم رزم خود را
به رزم های تازه تری خواهیم سپرد
و در ازای بهای آزادی
- بر غم شیرین زندگی –
مردانه خواهیم مرد ...