عقیم سازی اجباری ممنوع

واژه هاي که بر زبان مي آوريم بيانگر افکار ماست افکاري که در خوب و بد بودن زندگي ما تاثير دارد، افکاري که دنيا را زيبا يا زشت مي کند.آنچه مسلم است گورخواب، کارتون خواب و بي خانمان با عقيم سازي سامان پيدا نمي کند دردهايشان با عقيم سازي التيام نمي يابد، اين معضل فراگير بايد با آموزش و کار فرهنگي و تدابير ريشه اي حل شود آنها نياز به ياري و همراهي دارند نه اينکه نمکي بر زحم هايشان باشيم. زخم هاي که اگر دنبال ريشه هاي آنها بگرديم شايد به خودمان هم برگردد.

سخن گفتن از عقيم سازي اجباري آنهم با نگاهي تحقير آميز به يک انسان علاوه برا آنکه کرامت، حق انتخاب و آزادي انسان را ناديده مي گيرد ناقض حقوق بشر مي شود و مي توان گفت نوعي از جنايت عليه بشريت است.

شايد باورش سخت باشد اما در بين هنرمندان و روشنفکران ايران کساني هستند که بين انسان ها تفاوت قائل اند، آنهم بدليل موقعيت هاي اجتماعي ، شرايط بد مالي و دلايلي از اين دست؛ دليلشان آينده کودکاني است که از گورخواب ها و کارتون خواب ها و بي خانمان ها متولد مي شوند.

کاش قبل از آنکه اين خواسته را بيان مي کردند مي دانستند هيچ انساني حق تصميم گيري در مورد بدن و زندگي انسان ديگري را ندارد، کاش نگاهي به زندگي برخي از بزرگان مي انداختند که در چه شرايطي رشد يافته و بزرگ شده اند! کاش مي فهميدند که چنين افکاري، حتي کوره هاي آدمسوزي را برپا کرده اند. کاش درک مي کردند که خشونتي بي پايان در اين سخنانشان نهفته است. از خواندن مطلب بي رحمانه ي خانم سيما حق شناس در خصوص عقيم سازي انسان ها بي اندازه ناراحت شدم حس کردم تک تک واژه هاي مطلبش براي سرکوب و خشونت و تحقير است. کاش کمي مراقب باشيم که در دام غرور و خودبيني، خشونت و افراط و بي تفاوتي نيفتيم. ابتذال مي توانيد انسان را نابود کند. کاش اين عزيزان شعر حضرت سعدي را خوانده باشند:

ز گوش پنبه برون آر و داد خلق بده

وگر تو مي‌ندهي داد روز دادي هست

بني آدم اعضاي يکديگرند

که در آفرينش ز يک گوهرند

چو عضوي به درد آورد روزگار

دگر عضوها را نماند قرار

تو کز محنت ديگران بي غمي

نشايد که نامت نهند آدمي