ناگفته های از جلسه میر حسین موسوی در دانشگاه اراک !

میر حسین موسوی به دانشگاه آزاد اراک آمد ، آمدنی که همانند دیگر مسئولان نظام جمهوری اسلامی ایران با تاخیر مواجه بود ، جلسه شروع شد ، جلسه ای که بیشتر شبیه یک سناریو بود تا یک جلسه پرسش و پاسخ دانشجویی !

عده ای دانشجو که از روز شوق و اشتیاق جوانی خود را با پارچه های سبز رنگ آراسته بودند همانند بازیگران این سناریو به هر حرکت و صدای واکنش نشان می دادن و فریاد می کشیدند چرا که شاید دیگر چنین فرصتی برای تخلیه انرژی درونی خود نمی یافتند و بیشتر می توانم بگویم این دانشجویان ناخواسته دلقک های سیاسی در دست عده ای بازی گردان شده بودند .

قبل از آمدن موسوی موزیک های از محسن نامجو و شعر ای ایران و یاردبستانی پخش شد تا حاضرین بیشتر تحت تاثیر قرار بگیرند ، در این جلسه مسئولان دانشگاه هر کدام سخن گفتن و از فعالیت های خود تعریف کردند و بعد از آن تعدادی گلچین شده ازاعضای انجمن اسلامی سیاسی پیشگامان اندیشه دانشگاه آزاد اسلامی اراک و دبیر بسیج دانشجویی دانشگاه آزاد اسلامی اراک و دبیر انجمن اسلامی دانشگاه اراک سوالاتی از میر حسین موسوی پرسیدند . سوالاتی که بیشتر جلسه را به میدان جنگ تبدیل کرده بود تا یک جلسه پرسش و پاسخ ، جلسه ای که هدف از آن بیشتر تخریب دولت نهم بود .

نکته قابل توجه سانسور و خفگان نامحسوس حاکم بر جلسه بود ، تا زمانی که سخنان دختر دانشجویی که حرف از تبعیض جنسیتی می زد و سوالی مبنی بر اینکه میر حسین چرا می گویی اصولگرای اصلاح طلبی موضع خودت را مشخص کن توسط دبیر انجمن اسلامی سیاسی پیشگامان قطع شد و این امر را آشکارا نشان داد و باعث اعتراض عده ای مبنی بر سانسور سوالات این دانشجو شد .

در این میان سوالات دبیر انجمن اسلامی دانشگاه اراک قابل تحسین بودند سوالاتی که میر حسین موسوی از پاسخ دادن به آنها خودداری کرد . دبیر انجمن اسلامی دانشگاه اراک سخنان خود را با درود فرستادن بر دکتر مصدق و مهندس بازرگان شروع کرد و چندین بار تاکید کرد که جناب آقای میر حسین موسوی از شما خواهش می کنم با صراحت و شفافیت کامل به این سوالات پاسخ دهید ! اول اینکه نظر شما در مورد زندانیان سیاسی چیست ؟ دوم اینکه شما نسبت به دفتر ادوار تحکیم وحدت طیف علامه چه موضعی خواهید داشت ؟

شعارهای که دانشجویان در دانشگاه آزاد سر می دادند صدای اعتراض نسبت به سخنان بسیاری در این جلسه بود ( دانشجوی زندانی آزاد باید گردد ) ، ( زندانی سیاسی آزاد باید گردد ) ، ( بسیج برو بیرون ) ، ( حراست ولش کن ) و ... شعارهای که در هیچ یک از گزارشها به آنها اشاره ای نشد . پلکاردهای که در دست برخی از دانشجویان بودند صدای اعتراضی دیگری به وضعیت حاکم بود ( کدام آزادی ؟ یاران دبستانی ما در بند هستند ) ( کدام عدالت ؟ با این همه ظلم آشکارا چرا سکوت ؟ )

حرف و شعار جدید از میر حسین موسوی شنیده نمی شد ! (کجاست آن نفتی که قرار بود سر سفرها بیاید ؟ ) ، ( رهایی از ترس از مهمترین مسائل کشور است ) ، ( من نامه ای برای آمریکا ننوشتم ) و ... شعارهای که از روی قصد ایراد می شد و شور و شوق جوانانی که کورکوانه طرفداری از اصلاحاتی که غیر قابل اجرا هست را دو چندان می کرد .

میر حسین موسوی از ماجرای مک فارلین سخن گفت و چنین ایراد کرد که در زمان نخست وزیری ایشان هر کسی بی قانونی می کرد شدیدا پیگیری و مجازات میشد همانطور که با عوامل حادثه مک فارلین برخورد شد ولی ایشان اعدام ها و کشتارهای دهه شصت و اعدام زنان و دختران محارب را بخاطر نداشتند ! در صورتی که وزیر اطلاعات دهه شصت توسط وی انتخاب شده بود ایشان همچنان از این جنایات بی اطلاعی می کنند !

سوالاتی که من از میر حسین موسوی می خواستم بپرسم ولی نه فرصتش را دادند و نه خودشان پرسیدند به ترتیب زیر بود :

1- آقای موسوی یاران دبستانی و دانشجویان ما سالیان سال هست در زندان ها زیر شدیدترین فشارها به سر می برند ، شما بعنوان یک انسان نه یکی از مسئولان جمهوری اسلامی چرا در مقابل چنین ظلم های آشکاری سکوت کرده بودید ؟ و اکنون به یاد یار دبستانی افتاده اید ؟

2- آقای موسوی چه تضمینی وجود دارد که حوادثی همچون قتل های دهه شصت که در دوران نخست وزیری شما رخ داد و قتل های زنجیره ای و حادثه کوی دانشگاه که در دوران اصلاحات اتفاق افتاد ! تکرار نشود ؟

3- آیا شما تعلیق فعالیت های هسته ای و غنی سازی اورانیم را خواهید پذیرفت ؟ و اگر نمی پذیرید چه راهکاری برای حل مذاکرات مشروط دارید ؟